آزمایش Throat and Nose Cultures

اشتراک گذاری:

تصویری از یک دختر بچه که دکتر دارد دهان و حلق او را معاینه میکند

Throat and Nose Cultures

آزمایش کشت حلق و بینی

رنج نرمال آزمایش کشت حلق و بینی

منفی

کاربرد آزمایش Throat and Nose Cultures

کشت حلق یا بینی به منظور تشخیص فارنژیت های باکتریایی، ویروسی، گنو کوکی، یا کاندیدایی گرفته می شود. این آزمایش برای بیمارانی که از گلو درد شاکی بوده، تب با علت ناشناخته داشته، یا ناقل مزمن عفونی راجعه می باشند، ضروری است. کشت بینی برای تشخیص عفونت های حاد بینی و / یا سینوس به منظور شناسایی ناقلین باکتری های پاتوژن استفاده می شود.

شرح آزمایش کشت حلق و بینی

گلو به طور طبیعی محل تجمع ارگانیسم های متعددی می باشد، از این رو با کشت این ناحیه تنها می توان چند عامل پاتوژن خاص را جدا و شناسایی کرد (مانند استرپتوکوکس ها، مننگوکوکوس ها، گنوکوکوس ها، بردتلا پرتوسیس، کورینه باکتریوم دیفتریه). تشخیص این بیماری ها، ضرورت درمان را ایجاب می کند. معمولا بیشتر به دنبال استرپتوکوک ها می گردند، زیرا ممکن است در پی فارنژیت ناشی از یک استرپتوکوک بتاهمولتیک، تب روماتیسمی یا گلومرونفریت عارض گردد. این نوع عفونت استرپتوکوکی اغلب بچه های بین سنین 3 تا 15 سال را مبتلا می سازد. بنابر این برای کلیه کودکان مبتلا به گلو درد و تب باید جهت شناسایی عفونت های استرپتوکوکی، کشت حلق انجام گیرد. اما در بزرگسالان، کمتر از 5% مبتلایان به فارنژیت دارای عفونت استرپتوکوکی می باشند. بنابر این کشت گلو در بزرگسالان تنها هنگامی ضرورت می یابد که بیمار دچار گلو درد شدید یا راجعه، اغلب همراه با تب و لنفادنوپاتی قابل لمس باشد. این بزرگسالان اغلب دارای سابقه عفونت استرپتوکوکی در گذشته می باشند. به سبب آنکه فارنژیت استرپتوکوکی از علل مهم مبتلا و یکی از نخستین علل مراجعه به پزشک می باشد، ضروری است تا بر کشت حلق و بینی از نظر وجود این ارگانیسم به طور خاص متمرکز گردیم. با وجود بودن الگوریتم های بالینی جهت ارزیابی احتمال وجود فارنژیت ناشی از استرپتوکوکس پیوژنز، تشخیص فارنژیت استرپتوکوکی تنها بر اساس زمینه های بالینی امکان پذیر نمی باشد. به کارگیری آزمون های سریع شناسایی آنتی ژن در همان روز مراجعه بیمار (استرپ اسکرین) راهبردی مهم جهت کاهش استفاده غیر ضروری آنتی بیوتیک به شمار می رود. با استفاده از این کیت های جدید، استرپتوکوک را می توان مستقیما از سواب نمونه تشخیص داد. این روشی کیفی است که در آن با ظهور رنگ خاصی (در بیشتر رنگ ها) می توان نتایج را به صورت مثبت و منفی گزارش نمود. در کلیه این روش ها چنانچه نمونه حاوی شمار اندکی استرپتوکوکس باشد (مثلا در اوایل سیر عفونت) ممکن است نتایج منفی کاذب حاصل گردد. بنابر این گرفتن سواب مناسب از حلق بسیار مهم است. همه سواب های آنتی ژن – منفی باید با کشت منفی تایید گردند. آزمون سرولوژیکی سریع را می توان تقریبا طی 15 دقیقه در هر آزمایشگاه یا در مطب پزشک اطفال انجام داد. گزارش نهایی کشت حداقل 2 روز به طول می انجامد.

عفونت با استرپتوکوکس گروه A به سبب عوارض احتمالی پس از آن (مانند تب روماتیسمی، تب مخملک، یا گلومرولونفریت) منحصر به فرد است. آزمون های سرولوژیکی عمدتا جهت تعیین وقوع قبلی استرپتوکوکس گروه A (فارنژیت، پیودرم، پنومونی) و اینکه وجود این عفونت علت بیماری پس از استرپتوکوکی بوده است انجام می پذیرد. بیماری های پس از عفونت استرپتوکوکی در پی این عفونت و پس از یک دوره نهفتگی که بیمار فاقد نشانه است پدیدار می گردند. دوران نهفتگی برای گلومرولونفریت حدودا 10 روز و برای تب روماتیسمی تقریبا 20 روز می باشد. بدن علیه محصولا خارج سلولی استرپتوکوکی که عمدتا پروتئین های آنزیمی هستند، آنتی بادی (مانند: آنتی استرپتولیزین O و آنتی داکسی رینونوکلئاز) می سازد.

اندازه گیری تیتر های افزاینده متوالی این آنتی بادی ها طی چند هفته و سپس افت هسته آن، بیشتر از یک بار سنجش تیتر به تنهایی، کمک به تایید تشخیص وجود عفونت قبلی استرپتوکوکی می نماید. بیشترین میزان نتایج مثبت طی سومین هفته از آغاز نشانه های حاد بیماری بعد استرپتوکوکی مشاهده می شود. پس از شش ماه تنها حدود 30% بیماران دارای تیتر غیر طبیعی می باشند و تا 12 ماه سطح آن به حد طبیعی باز می گردد.

در آزمایش روتین کشت حلق، محیط های کشت گوناگونی (شکلاتی، اختصاصی استرپتوکوکس و سایر انواع آگارها) جهت رشد باکتری های گوناگون استفاده می شود. چنانچه درخواست کشت اختصاصی استرپتوکوکس داده شود، یا اگر آزمون غربالگری استرپ منفی گردد، نمونه را تنها روی آگار اختصاصی استرپتوکوکس کشت می دهند. همه کشت ها باید قبل از آغاز درمان آنتی بیوتیک انجام گیرند. در غیر این صورت آنتی بیوتیک ممکن است مانع رشد ارگانیسم در آزمایشگاه گردد. با این وجود در مواردی نه چندان اندک، پزشک تمایل به آغاز درمان آنتی بیوتیکی پیش از آماده شدن گزارش نتایج کشت دارد. در این گونه مواقع، انجام یک رنگ آمیزی گرم، برای نمونه گسترده بر لام بسیار مفید بوده و می توان در کمتر از 10 دقیقه نتیجه آن را گزارش نمود. کلیه اشکال باکتری ها را به دو گروه گرم مثبت (بنفش رنگ) یا گرم منفی (قرمز رنگ) طبقه بندی می کنند. اطلاع یافتن از این شکل ارگانیسم (مانند کروی {کوکوس}، میله یی {باسیلوس}) نیز می تواند در تشخیص تجربی عامل عفونی بسیار مفید واقع گردد. با اطلاعات حاصل از نتایج رنگ آمیزی گرم، پزشک می تواند یک رژیم آنتی بیوتیکی مناسب بر اساس تجربیات گذشته خویش در ارتباط با نوع احتمالی ارگانیسم و حساسیت آن آغاز نماید. رشد اغلب ارگانیسم ها در آزمایشگاه معمولا 24 ساعت به طول می انجامد و گزارش مقدماتی نیز در همین زمان آماده خواهد شد. معمولا رشد و شناسایی ارگانیسم 48 تا 72 ساعت به طول می انجامد. امکان دارد پس از تکمیل درمان آنتی بیوتیکی به منظور اطمینان از رفع عامل عفونی، کشت تکرار شود.

کشت حلق و بینی اغلب به منظور غربالگری از نظر عفونت ها و شناسایی ناقلین که عوامل آن ارگانیسم های گوناگون دیگری از قبیل استافیلوکوکوس اورئوس، هموفیلوس آنفلوآنزا، نیسریا مننژیتیدیس، ویروس سنسیتیال تنفسی (RSV) و ویروس های عامل رنیت می باشند، انجام می شود. این گونه کشت ها را می توان در مواقع آغاز شیوع یک بیماری در مراکز بیمارستانی، برای کارکنان خدمات درمانی اتاق عمل و بخش پرستاری نوزادان انجام داد تا مخازن بالقوه انتشار بیماری غربالگری شود. همچنین از این کشت ها برای تشخیص عفونت در بیماران سالخورده و ناتوان نیز استفاده می شود.

عوامل تداخل کننده آزمایش Throat and Nose Cultures

داروهایی که ممکن است روی نتایج آزمایش تاثیر بگذارند شامل آنتی بیوتیک ها و دهانشویه های ضد عفونی کننده می باشند.

روش کار و مراقبت از بیمار

قبل از نمونه گیری

· روش کار را برای بیمار شرح دهید.

نمونه گیری

برای کشت گلو، زبان را با یک چوب زبان، به پایین فشار می دهند و یک سواب استریل پنبه یی را به دیواره خلفی حلق و نواحی التهاب، اگزودا یا زخم می کشند. ترجیحا بهتر است دو سواب گرفته شود. رشد استرپتوکوکس از هر دو سواب دقیقتر بوده و به علاوه از سواب دوم می توان برای آزمون غربالگری استرپ استفاده نمود. مانع از تماس سواب با سایر نواحی دهان شوید. سواب را در یک ظرف استریل قرار دهید.
برای گرفتن کشت بینی، نوک بینی را به آرامی بالا ببرید و یک سواب قابل انعطاف را وارد سوراخ بینی بنمایید. سواب را درون دیواره های سوراخ بینی بچرخانید؛ سپس آن را بیرون آورده و در یک لوله کشت مناسب جای دهید.
برای گرفتن کشت حلق، نوک بینی را به آرامی بالا ببرید و یک سواب قابل انعطاف را در امتداد کف سوراخ ها به جلو برانید. سواب را آنقدر به پیش برانید تا به حلق خلفی برسد. سواب را بچرخانید تا از ترشحات نمونه بگیرید و سپس آن را خارج سازید. سواب را در یک لوله کشت مناسب قرار دهید.
دستکش بپوشید و با نمونه همانند نمونه یی که قادر به انتقال بیماری است رفتار کنید.
سواب را درون یک ظرف استریل بگذارید و ظرف 30 دقیقه به آزمایشگاه میکروب شناسی بفرستید.
به نکات ویژه ی نمونه گیری در اطفال توجه نمایید : فرد بزرگسالی باید کودک را روی پایش بنشاند. نمونه گیر باید یک دستش را روی پیشانی کودک قرار دهد تا سر ثابت بماند. سپس نمونه گیری همانند بزرگسالان انجام می شود.

پس از نمونه گیری

هر نتیجه مثبتی را به پزشک اطلاع دهید تا درمان مناسب آنتی بیوتیکی آغاز گردد.

نتایج آزمایش و اهمیت بالینی کشت حلق و بینی

فارنژیت حاد : کشت حلق قادر به تشخیص باکتری های بیماریزایی از قبیل استرپتوکوک، کورینه باکتریوم دیفتریه، گنوکوکسی، بردتلا پرتوسیس، نیسریا و استافیلو کوک ها می باشد. عفونت های کاندیدایی و بردتلایی نیز تشخیص داده می شوند.
عفونت لوزه ها : اگر سواب به قدر کافی روی لوزه ها کشیده شده باشد می توان این گونه عفونت ها و منشا آن را تشخیص داد.
ناقلین مزمن باکتری های بینی : بعضی از افراد ناقل بیماری های باکتریایی هستند که می تواند در پی انتقال به سایرین موجب شروع عفونت گردد. این افراد ممکن است ناقل استافیلوکوک ها، استرپتوکوک ها، آنفلوآنزا یا ویروس سنسیتیال تنفسی باشند.

سایر آزمایش های مربوط

· آزمایش سرولوژیکی استرپتوکوکس